W 1986 ukończył studia z zakresu filologii polskiej i historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim.

W 1980 był współtwórcą Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UWr, działał w Akademickim Klubie Myśli Politycznej „Progres”. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się. Należał do inicjatorów podziemnego ruchu Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. Od 1987 był współredaktorem „Biuletynu SPCz”.

Od 1990 do stycznia 1991 był szefem wydziału politycznego w stopniu radcy ambasady RP w Pradze. W 1991 został wicewojewodą wrocławskim, następnie w tym samym roku objął stanowisko wojewody wrocławskiego. Funkcję tę pełnił do 1992. Później przez dwa lata wykładał na Politechnice Wrocławskiej. Do 1993 był rzecznikiem generalnym stowarzyszenia Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka. Zakładał także Fundację Solidarność Polsko-Czesko-Słowacka.

Zajmował się także tworzeniem scenariuszy oraz reżyserią filmów i cykli dokumentalnych. Wspólnie z Mirosławem Spychalskim jest autorem zbioru opowiadań Opowieść heroiczna (1989). Scenarzysta lub reżyser produkcji: Kaman (1995), Wygrani przegrani (1996), Polski dom (1998), Wojna z wodą (1998), Magdalena Abakanowicz (2000), Bełz. Rok 1951 (2001), Prawdziwy koniec wojny (2001).

W okresie 1991–2001 należał kolejno do Porozumienia Centrum, RdR, Ruchu Stu i Ruchu Społecznego AWS.

W latach 2001–2005 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze. Następnie pracował w sektorze prywatnym jako doradca prezesa oraz kierownik komórek zajmujących się współpracą międzynarodową w PKN Orlen i Unipetrolu. Od 2012 na stanowisku dyrektora miejskiej Galerii Mińskiej we Wrocławiu. W październiku 2021 mianowany ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Czeskiej.